Kimyasal bileşimini test etmek321 paslanmaz çelik bobinlerStandartlara uyum için tipik olarak kimyasal analiz gerektirir. Aşağıdakiler yaygın olarak kullanılan bazı test yöntemleri:
1. Spektroskopik analiz
Prensip: X-ışını floresanı (XRF), tahribatsız olmayan bir element analiz yöntemidir. Örnek içindeki elementlerin floresan emisyonunu uyararak X-ışınlarına bir numune maruz bırakır. Spektroskopik analiz daha sonra temel içeriği belirler.
Uygulama: XRF, paslanmaz çelikteki ana alaşım elemanlarını hızlı ve doğru bir şekilde tespit edebilir ve 321 paslanmaz çeliğin kimyasal bileşiminin gereksinimleri karşılayıp karşılamadığını belirlemek için standart bileşimlerle karşılaştırabilir.
2. Spektroskopik ark yöntemi
Prensip: Plazma spektroskopisi, numune içindeki elemanları uyarmak için yüksek sıcaklık plazma kullanır, bu da spesifik spektral çizgiler yaymalarına neden olur ve element tipinin ve konsantrasyonunun belirlenmesine izin verir.
Uygulama: Bu yöntem, paslanmaz çelik içindeki çoklu elementler için yüksek hassasiyet ve doğruluk sağlar ve numunenin kimyasal bileşiminin ayrıntılı analizini sağlar.
3. Kimyasal titrasyon
Prensip: Bir numune çözülür ve bilinen konsantrasyonun kimyasal reaktifi ile reaksiyona sokulur. Titrasyon işlemi sırasında gözlenen değişiklikler, belirli bir öğenin içeriğinin belirlenmesine izin verir. Örneğin, klorür, fosfor ve kükürt genellikle titrasyon kullanılarak belirlenebilir. Uygulama: Bu yöntem, paslanmaz çelikteki belirli elemanları tespit etmek için uygundur, ancak nispeten hassas deneysel prosedürler gerektirir.
4. Yanma yöntemi
Prensip: Bu yöntem, bir numunenin yakılmasını, içinde karbon ve kükürtün karbon dioksit ve kükürt dioksit üretmek için oksijen ile reaksiyona girmesine neden olur. Karbon ve kükürt içeriği, bu gazların miktarları ölçülerek belirlenir.
Uygulama: Paslanmaz çelikte karbon ve kükürt içeriğini tespit etmek için uygundur.
5. Kimyasal çözünme ve kromatografi
Prensip: Paslanmaz çelik numunesi uygun bir asit veya çözücü içinde çözülür ve sonuçta ortaya çıkan çözelti, numunedeki eser element içeriğini belirlemek için gaz kromatografisi veya sıvı kromatografisi kullanılarak analiz edilir.
Uygulama: Bu yöntem, paslanmaz çelikte iz elemanlarını tespit etmek için yüksek hassasiyetli analiz sağlar.
6. Spektroskopik emisyon yöntemi
Prensip: Metalik elemanları analiz etmek için spektroskopik bir emisyon fotometresi kullanılır. Yüksek sıcaklıkta bir alev veya elektrik ark metalik elemanı heyecanlandırır ve spesifik spektral dalga boyları yaymasına neden olur. Emisyonun yoğunluğu, temel içeriği belirlemek için bir fotometre ile ölçülür.
Uygulama: Paslanmaz çelikteki alaşım elemanlarının içeriğini belirlemek için yaygın olarak kullanılır.
7. Mikroanaliz yöntemi
Prensip: Elektron mikroskopisi, enerji dağıtıcı spektroskopi (EDS) ile birlikte tarama, paslanmaz çeliğin yüzeyinin yüksek çözünürlüklü gözlemlenmesine ve yüzey elemanı dağılımının eşzamanlı olarak tespitine izin verir.
Uygulama: Paslanmaz çeliğin lokal bileşimini ve mikro yapısını analiz etmek için uygundur, özellikle numune yüzeyi safsızlıklar içerdiğinde veya önemli değişiklikler sergilediğinde.
Test Adımları:
Numune hazırlama: Numuneyi toplayın ve gerektiği gibi uygun işlemeyi gerçekleştirin.
Uygun test yöntemini seçme: Test edilen öğeye ve gerekli doğruluğa göre uygun analiz yöntemini seçin.
Karşılaştırma Standardı: Test sonuçlarını 321 paslanmaz çelik için kimyasal bileşim standardı ile karşılaştırın. GB/T 4237-2015'e ve diğer ilgili standartlara göre, 321 paslanmaz çeliğin ana bileşenleri şunlardır: Karbon (C) içerik ≤%0.08, kükürt (s) içerik%0.045,%0.045, niel (ni)%5-19%nikel (CR%5-19, içerik, 5-19%, içerik ı) diğer eser öğeler kontrol edilir.
Sonuç: Yukarıdaki kimyasal analiz yöntemleri aracılığıyla,321 paslanmaz çelik bobinlerstandart gereksinimleri karşılıyor. Bu yöntemlerin genellikle bir laboratuvarda yapılması gerekir ve sonuçların doğruluğunu sağlamak için profesyoneller tarafından çalıştırılmalıdır.
